Å nei, for himil rein og klår!
Å sæle meg, no er det vår!
No spelar liv um land og strand;
å sæle meg, at upp eg vann!
Å nei, for dag vår Herre gav!
So skirt um Fjell, so svalt i hav!
So linn ei luft, so høgt um haug!
Og dette sæle solskinslaug!
Å nei, eg høyrer lerka slå
upp under bleike himilblå;
mot kvelv ho stig med songen sin;
snart når ho visst i himlen inn.
Sjå måken ror frå klåre nut
i stille tak mot have ut;
og fugl det kvitrar, kved og syng
i tun og tre, i lund og lyng.
Og å, som soli lognar trygg
som varmeflaum um barm og rygg!
Og gjenom all den milde dag
det mjuke, salte havsens drag!
Det brydder strå, det sveller knupp,
og sevja stig i tréet upp;
ein dåm det vaknar søt og tung ...
Å sæle meg som er so ung!
Et dikt frå Haugtussa av Arne Garborg
2 kommentarer:
Godt å se at det ikke bare er meg som er i vårstemning for tiden - vet du forresten at de har satt opp Haugtussa på Stavanger teater? Jeg har fryktlig lyst til å se den.
Men når det kommer til vårdikt, har du hørt André Bjerkes «På jorden et sted» ? (Det er så fint!):
Tro ikke frosten som senker en fred
av sne i ditt hår.
Alltid er det på jorden et sted
tidlig vår
Tro ikke mørket når lyste går ned
i skumringens fang.
Alltid er det på jorden et sted
soloppgang
Det var eit vakkert dikt! :)
Takk for koseleg kommentar! Eg vil òg sjå oppsettinga av Haugtussa - men det er litt for langt frå Oslo til Stavanger...
Ha ein finfin nesten-vårdag! :)
Klem, Irene
Legg inn en kommentar